مکان های مناسب برای فسیل شدن:
برای تشکیل فسیل محیط های رسوبی مثل دریاها و دریاچه های گرم و کم عمق مناسب تر از سایر مناطق است.
چون میزان رسوب گذاری در آن جا زیاد است و باقی مانده ی بدن جاندار به وسیله ی رسوبات دفن شده و پوشیده می شود و کم کم به فسیل تبدیل می شود و به همین خاطر بیشتر فسیل هایی که پیدا می شود مربوط به موجودات آبزی و دریازی هستند.
احتمال تشکیل فسیل از بین جانداران خشکی بسیار کم است؛
زیرا رسوب گذاری در خشکی بسیار کم است و جسد جاندار پس از مرگ، در مجاورت هوا زود از بین رفته یا به وسیله ی سایر جانداران خورده می شود.
در خشکی ها نیز فسیل به وجود می آید؛ مثلا فسیل های سنگی استخوان، دندان یا ردپای جانداران، فسیل به جامانده در لابه لای صمغ درختان یا در نمک زارها و خاکسترهای آتش فشانی.